این مسند و منصب ماندگار  نیست               از   برای    هیچ    کس    پایدار   نیست

اگر   ثباتی    بود   ،  ز   ما    نبود                امروز     ز  من  و    فردا     زما    نیست

خندان    مباش  از این  جاه  مقام                که  آن   هم      فنا      شدنی    است

مغرور   مباش    به    زیر    دست                که    دست     هست      بالای   دست

یاد آن  روز که  بودی  تهی  دست                 در آن  میان     دست ها    بودی  پست

چنگ  زدی  بر   ریسمان     دست                 بالا     آمدی    از     آن  مست ، مست

ندانستی      اینجا         کجاست                 عمق  این       ارتفاء      چند     پاست

که  این   ریسمان   پوسیده  است                به   تار       مویی     وابسته        است

این    تار   هم   گسستنی  است                 در    ته    چاه        نشستنی     است

در آن    بالا      غروری       نیست                 ولی          پایانش       دیدنی     است

اول  و آخر ،     مطلق    خدا است                 از  آدم   تا     موعود  ،   رفتنی     است

آنچه     ماندگار      ،  نام     است                 خوشا   نامی  که    نیک    نام     است

سرشت       تو     ز    خاک  است                 جایگاه   تو   اول   و  آخر   خاک    است

مهم این است کاره ای باشی و خدا وخلق خدا برات مهم باشند، نه سیاسی کاری ، تبعیذ ، حذف ، ........